zaterdag, april 12, 2003
De grootste verrassing van deze oorlog was de Noorse verslaggeefster Asne Seierstad: 31 jaar en blond en iedere avond op het dak van het Palestina-hotel om Jeroen Pauw in Hilversum te woord te staan. Zelden zag ik iemand zo monter en vrolijk een oorlog verslaan als deze Noorse. Haar wangen gloeiden, haar ogen twinkelden, haar Engels zinderde van de Noorse invloeden, heur blonde haar wapperde, om haar hoofd, haar gevoel voor verhoudingen en haar gevoel voor humor lieten haar nooit in de steek.
Gelukkig was Asne Seierstad in Bagdad. Ik wou dat ik zelf in Bagdad was geweest, verdomd nog aan toe - dan had ik kruidenthee gedronken met Asne Seierstad en heel wat met haar afgelachen, maar ja, ik was niet in Bagdad, en ook al niet in Kabul, waar Asne Seierstad ook al was toen de Taliban werd verdreven, en ook niet op de Balkan, waar Asne Seierstad ook al was toen Sarajevo onder vuur lag. Je mist meer dan je meemaakt, is mijn motto, maar Asne Seierstad - uit Lillehammer - heeft duidelijk een ander motto. Zij trekt onverveerd van brandhaard naar brandhaard, alleen bevreesd voor haar benen, want ja - zij houdt nu eenmaal ook nog erg van skieën.
Martin Bril in de Volkskrant.
(PS Asne is Aasne, ze is geboren in 1970 en dus geen 31 jaar, en ze komt uit Oslo, niet uit Lillehammer. Op 19 maart wilde ze Bagdad al verlaten, maar ze kreeg geen uitreisvisum. red.)
# posted by Jan-Edward : 14:33
|
|